Oud-leerling gespot in het studentenblad Hermes (KUL)
Vorig jaar zat Ruben Peters nog in 6 Humane Wetenschappen. Vandaag kan je hem vooral terugvinden in de faculteit geschiedenis aan de Universiteit van Leuven. Naast hard studeren heeft hij ook het kot- en studentenleven leren kennen. Ook levert hij bijdragen aan het studentenblad Hermes, het erg populair kringblad van zijn richting. Hieronder vinden jullie een van zijn bijdragen. Het geeft goed weer hoe onze leerlingen een nieuwe wereld ontdekken na hun opleiding@AMB. We laten jullie graag mee proeven…
‘Paperen, hoe moet da?’
Ja, het zijn zware tijden voor de meeste eerstejaars, maar er valt niet veel aan te doen, hé. Het is gewoon al uw povere moed bijeenschrapen en een keer naar de Erasmusbieb trekken. Voor mij voelde dat de eerste keer als een kruistocht. Ik was de Messias die voor de moeilijke opdracht stond de zee in twee te splijten. Het moest een bevrijding worden van mijn twijfels. De vraag die ik steeds stelde was: zal ik iets vinden over mijn auteur? Ga ik boven op het vijfde verdiep geraken? Waarom sta ik hier te puffen en heb ik de lift niet genomen? Pfff, naar de bibliotheek gaan is vooral voor het opzoeken alleen al. Daar dan tussen die kasten staan en van toeten noch blazen weten wat je nodig hebt, dat is al een ervaring op zich. De eerste keer begon ik in de kast te zoeken van de ontdekkingsreizen, want ja, ik doe nieuwe tijd. Bij ons is het niet persé de praktijkassistent die tegenvalt. Alhoewel, Sophietje is het afgebold. En eerlijk gezegd, waarom zou ze blijven nadat ze eens streng maar heldhaftig in de les had gezegd dat ze teleurgesteld was… Mijn nederige Limburgerhart spreekt voor haar: respect met eieren!
Maar het Erasmushuis geeft wel de nodige discipline, daar aan een tafel zitten doet u minder snel aan de Netflix zitten. Het is alleen gevaarlijk om een playlist op te zetten en de goesting krijgen om te viben. Je zit dan op het puntje van uw stoel, uw hoofd is net niet aan het mee schudden. Er loopt ook bijna geen personeel rond; die mensen zitten precies vaker in de Madmum dan de ‘speciale’ collecties te verhuizen naar Ladeuze en vice versa. Aangezien mijn ‘neeb’-gehalte qua opzoeken nul is, verwacht ik een deftig aanspreekpunt! Zal ik hun eens leren hoe het moet, ik ben zelf jobstudent in een bibliotheek. Maar toch als ze er zijn, hou ik van die personen.
Trouwens, voor wie zich de gruwelijke online modules van het papervak nog herinnert: hebben we niet allemaal maar wat gedaan bij het opzoekingswerk? We waren quasi verplicht naar de bieb te gaan, maar neen, ik liet alles weer afhangen van het spel der toeval. We vullen maar een getal in, hé, misschien wordt het nog juist ook en terzijde, het gaat toch niet op punten. My hard thoughts, maar ik mag met trots zeggen dat mijn eerste historische kritiek ‘uitstekend!’ was. Het gevaar zit hem wel in de casestudy nu. Er moet ineens een tweede bron gelezen worden gelijkaardig aan de eerste. Een zwaar struikelblok dus, vooral als uw Engels even vervallen is als dat van mij… Lezen en schrijven hoort erbij. Laat u toch niet duikelen in een donkere put van uitstelgedrag alstublieft. Lees tussendoor kringbladen of zo. Maar hey, uitschrijven doen we nog niet, we trekken op tijd aan de alarmbel!
~Ruben Peters
